DarkWave Studio(音乐创作软件)V5.6.4官方免费版
Neptun (Symbol: .svg){kind=small}
) is vun de Sünn ut rekent de achte un butenste Planet in’t Sünnsystem. De Planet is 1846 opdeckt worrn un tellt to de Gasplaneten. N??mt is he na Neptun, de in de r??mschen Mythologie de Gott vun de See un de Str??m is. Sien astronoomsch Teken ? is en stiliseerten Dreetacken, de Wapen vun’n Seegott. Tohopen mit Uranus billt he de ünnerkoppel vun de ?Iesresen“.
Bi de S??k na Exoplaneten warrt de opfunnen Objekten, de en lieke Masse as Neptun opwiest mitünner as Planeten vun de ?Neptun-Klass“ oder as ?Hot Neptun“ betekent, jüst so as bi de extrasolaren Jupiters, de as ?Hot Jupiters“ betekent warrt.[1]
An’n 11. April 2009 kummt Neptun wedder an de lieke Positschoon, woneem he an’n 23. September 1846 opdeckt worrn is.
ümloopbahn un Rotatschoon
[?nnern | Bornkood ?nnern]ümloopbahn
[?nnern | Bornkood ?nnern]
De ümloopbahn vun Neptun üm de Sünn hett en Exzentrizit?t vun 0,0113 un is dormit meist rund as’n Krink. Sien Perihel liggt in en Afstand vun ruchweg 29,709 AE un sien Aphel is üm un bi 30,38 AE wiet weg vun de Sünn. Dormit is Neptun de butenste vun de Planeten vun’t Sünnsystem. Sien Bahneven is mit 1,769° blots licht gegen de Ekliptik (de Bahneven vun de Eer) neegt. F?r een ümlopp bruukt Neptun ungef?hr 165 Johren.
So wiet buten in’t Sünnsystem ??vt Neptun d?r sien teemlich grote Masse Influss op vele annere lütte K?rpers ut, as to’n Bispeel de Plutinos un de Transneptunen. En düüchtig exzentrische ümloopbahn hett Pluto, So dull. dat de in sien Perihel dichter bi de Sünn steiht as Neptun. Ut de Sicht vun’n Noordpool vun de Ekliptik – pielliek to de Ekliptikeven – sütt dat dorüm so ut, as wenn sik jemehr Bahnen sniedt. Man, de Bahn vun Pluto is üm mehr as 17,1° gegen de Ekliptik neegt. Wenn de Dwargplanet in sien Perihel steiht, lieggt he meist an sien n??rdlichesten Punkt un snitt de Neptunbahn dorüm also nich. Bito dwingt de Gasrees Pluto in en 2:3-Bahnresonanz. Da heet, wieldat Neptun dreemol üm de Sünn l??pt, kann Pluto vun wegen de Gravitatschoon blots tweemol ümlopen. De beiden Planetenbahnen sünd so synchroniseert, dat Neptun bi’t schienbore Krüzen vun de Bahnen jümmer wiet weg is vun Pluto. Dat letzte mol, dat Pluto n?ger an de Sünn weer as Neptun, weer in de Johren 1979 bit 1999.
Rotatschoon
[?nnern | Bornkood ?nnern]Op Neptun duert een Dag ruchweg 16 Stünnen un 6 Minuuten. Da Naklapp vun disse gaue Rotatschoon is en Afplatten vun 1,7 %. Dord?r is de D?rmeter vun den Planet an sien Polen ruchweg 1000 km lütter as an’n ?quater. De Negen vun’n ?quater gegen de Bahneven liggt bi 28,32°. De Rotatschoonsass is dormit ’n beten mehr neegt as de vun de Eer.
Physikaalsch Egenschoppen
[?nnern | Bornkood ?nnern]Neptun is de veertgr?ttste Planet in’t Sünnsystem un warrt mit sien D?rmeter vun meist 50.000 km to de Gasresen tellt. Mit en Dicht vun 1,64 g/cm3 is dat de kumpakteste Gasplanet. Neptun is ’n beten lütter as Uranus, hett Neptun doch mit 17 Eerdmasse en gr?ttere Mass as Uranus. Jupiter is aver noch 18-mol masserieker as Neptun.
B?vere Schichten
[?nnern | Bornkood ?nnern]
De b?veren Schichten vun de Atmosph??r bestaht v?r allen ut Waterstoff (80 ± 3,2 Vol-%) un Helium (19 ± 3,2 Vol-%), ’n beten Methan (1,5 ± 0,5 Vol-%), deutereert Waterstoff HD (192 Vol-ppm) un Sporen vun Ethan (1,5 Vol-ppm).[2] De blaue Kl??r vun Neptun warrt jüst as bi Uranus d?r’t Methan maakt, wat dat rode Licht absorbeert. Markant Absorpschoonsbannen vun Methan leegt in’n roden un infraroden Deel vun’t Spektrum bi Bülgenl?ngen ?ver 600 nm. Man Neptun sien blaue Kl??r schient veel kr?ftiger as de vun den blaugr?nen Uranus, vun den de Atmosph??r liek opboet is. Wohrschienlich speelt dor noch en annern Bestanddeel en Rull bi de Kl??r. De b?veren Schichten hebbt en Utdehnen vun ruchweg 10 bit 20 % vun’n Planetenradius. In de ünneren Rebeden vun de Atmosph??r gifft dat h?gere Konzentratschonen vun Methan, Ammoniak un Water.
De Afstand vun Neptun to de Sünn is groot, so dat blots noch wenig Warms vun de Sünn ankummt. Deeper, woneem de Druck üm un bi 0,1 bar groot is, liggt de Temperatur bi ruchweg -218 °C (55 K), noch deeper bi 1 bar sünd dat -201 °C (72 K)[3] Neptun is dormit en vun de Küllsten ??rd in’t Sünnsystem.
D?r de Schraaglaag vun de Rotatschoonsass is de Süüdpool vun Neptun siet veer Johrteihnten (Stand 2008) op de Sünn richt, dat is ruchweg en Veerdel vun’t Neptunjohr, un hett dor nu Hoochsommer. Ok wenn de Planet wiet weg is vun de Sünn, reckt de instrahlte Energie liekers, üm dat Rebeet bit to 10 °C warmer to maken as de Rest vun’n Neptun.[4]
Dat is nich m?glich, en Atmosph??r mit klore Grenzen fasttoleggen. Dat Gas kummt mit tonehmen Deep jichtens ?ver den kritischen Druck baven de kritische Temperatur. Dorüm gifft dat keen Phaas?nnern na’n fletigen Tostand un somit ok keen fast defineerte B?verflach vun den Planeten.
Binnere Opbo
[?nnern | Bornkood ?nnern]
Neptun un Uranus warrt ?Iesresen“ n??mt. Se hebbt en gr?tteren fasten Karn as Jupiter un Saturn. Jüst as Uranus künn ok Neptun mehr oder minner eenheitlich opboet un tosamensett wesen. Jupiter un Saturn hebbt dorgegen scheedt binnere Schichten.
Man nimmt opstunns an, dat in de Mitt vun Neptun en fasten Karn sitt, de ruchweg de glieke bit annerthalffache Masse hett as de Eer. De schall ut Steen un Metall bestahn un nich gr?tter wesen as de Eer. In’n Karn warrt en Temperatur vun üm un bi 7000 °C un en Druck vun mehrere Millionen Bar. Dat Zentrum is ümgeven vun en Mantel oder Ozean, de ut en Mischen vun Fels, Water, Ammoniak un Methan tohopensett is. De Mantel hett ruchweg teihn bit f?ffteihn mol de Masse vun de Eer. Planetologen n??mt disse Mischen ut Water, Methan un Ammoniak ?Ies“, ofschoonst dat in Wohrheit teemlich dichte un hitte Fletigkeiten sünd un disse Stoffen in’t butere Weltall normalerwies as Faststoffen v?rkamt. De b?vere Schicht, de üm den Mantel liggt, hett noch mol ruchweg een bit twee Eerdmassen.
Wenn een de Rotatschoonssnelligen mit den Effekt vun’t Afplatten vergliekt, wiest sik, dat de Masse binnen Neptun gliekmatiger verdeelt is as bi Uranus, bi den de Masse op’t Zentrum to veel dichter warrt as bi Neptun. Jüst as Jupiter un Saturn hett ok Neptun en binnere Warmsborn. He strahlt de 2,7-fache Energie af, as he vun de Sünnstrahlen absorbeert.[5] Een Grund dorv?r künn en radioaktiv V?rgang wesen, de den Planetenkarn hitt maakt.[6] En annere M?glichkeit is, dat Neptun noch Warms afstrahlt, de bi’t Infallen vun Materie wiel dat Tostannenkamen vun’n Planeten entstahn is. Un noch’n Oorsaak künn dat Breken vun Sworbülgen ?ver de Tropopaus wesen, de Warms freesett.[7][8]
Weder
[?nnern | Bornkood ?nnern]
In’t Utmaat vun de meteorologischen Aktivit?t gifft dat ünnerscheden twüschen Neptun un Uranus. As de Ruumsond Voyager 2 1986 an’n Uranus v?rbiflagen is, wies de Planet so goot as keen Struktur, wiel Neptun bi’t Anflegen 1989 gresige Wedereffekten optowiesen harr. Dor weern lange, helle Wulken hooch in Neptuns Atmosph???r to sehn, de liek weer as de Cirruswulken op de Eer.
Man künn menen, dat mit tonehmen Afstand vun de Sünn jümmer weniger Energie dor is, de den Wind andrieven kann. Op Jupiter weiht de Wind mit enige Hunnert km/h. Neptun kriggt dorgegen blots noch 3 % vun de Sünnenergie, de Jupiter hett, lieker hebbt de Wetenschoppler St??rm mit mehr as 1.600 km/h utmaakt.[9] Neptun hett dormit de h?chsten Windsnelligkeiten in’t Sünnsystem. En Vermoden is, dat de Sünnenergie op Neptun so lütt is, dat de Winnen, de eenmol anfungen sünd, op to wenig Wedderstand st??t. Bi noog Energie müssen sik Turbulenzen billn, de den Wind wedder afbremst – so as dat bi’n Jupiter is. Dat fehlt bi’n Neptun, so dat de Winnen jemehr bannig hogen Snelligkeiten behollen doot. Na en annere Theorie warrt de Winnen aver d?r de Warmsenergie ut dat Binnere vun Neptun andreven.
Dat lett, as dat sik de Atmosph??r vun Neptun teemlich gau ?nnern deit. Al lütte Temperaturünnerscheden twüschen de b?veren frostigen Wulkengrenz un de ünneren Wulkenschicht künnen f?r de Unbest?nnigkeiten in de Atmosph??r Utl?ser wesen, ünnerstütt d?r de starke binnere Warmsborn. In de kolen Atmosph??r vun -218 °C sett sik de Cirruswulken ut froren Methan tosamen un weniger ut Wateries, as dat bi uns op de Eer is.[10]
D?r de Ruumsond Voyager 2 is 1989 in de süüdlichen Halfkugel vun Neptun de so n??mte ?Great Dark Spot“ (Groot Düster Plack) opdeckt worrn, de so groot is as dat hele Rebeet vun Eurasien. Dat is en Zyklonsystem, dat en Hoockdruckrebeet dorstellt un teemlich liek is as de ?Lütte Rode Plack“ un de ?Grote Rode Plack“ op’n Jupiter. Anfangs heet een dacht, de Plack weer sülvst en Wulk, later is man ?vereenkamen, dat dat en Lock in de sichtboiren Wulkendeck is. De ?Great Dark Spot“ (GDS) leeg op 22° süüdlich Breed un wanner in 18,3 h eenmol üm Neptun rüm. De Form vun’t System düüt dorop, dat dat St??rmsystem gegen den Klockenwiesersinn roteert.[10] De hellen Wulken in’n Oosten un Süüden vun’n GDS hebbt jemehr Utsehn binnen wenige Stünnen ?nnert. De GDS weer aver an’n 2. November 1994 vun’t Hubble-Teleskop nich mehr wedderfunnen. Worüm de Plack nu nich mehr dor is, weet keeneen. Dat gifft en Theorie, dat de Warms ut den Planetenkarn dat Gliekgewicht vunde Atmosph??r st?rt hett un de ümlopenden Strukturen tweireten hett. Man, villicht hett he sik ok eenfach opl?st oder is vun annere Delen vun de Atmopsh??r verdeckt worrn. An sien Steed is nu aver en ne’en Storm in de n??rdlichen Hemisph??r opdeckt worrn, de liek utsütt as de GDS.
En wieteren Storm is de ?Scooter“, de witte Wulkenkoppels in’n Süüden vun’n GDS billt. Sien ?kelnaam kreeg he, as he in de Maanden f?r’t Ankamen vun Voyager 2 opdeckt worrn is. ?Scooter“ bewegt sik in 16 Stünnen eenmol üm Neptun un is somit veel gauer as de Bewegen vun’n GDS. Dat künn angahn, dat de hellen Striepens en Rookfahn dorstellt, de ut ünnere Schichten opstiegen deit. Annere Biller dorna wiesen Wulken, de sik noch mol gauer bewegt hebbt as ?Scooter“. Bito is noch en wieteren Zyklon in’n Süüden opdeckt worrn, de as ?Small Dark Spot“ (D2) betekent warrt un in’n Klockenwiesersinn roteert. Wiel den Kontakt 1989 mit Voyager 2 weer dat de tweetstarkste Storm. To Anfang weer he ganz düster, man as de Ruumsond n?ger keem, hett sik dor binnen en hellen Karn entwickelt, de op de meisten hoochopl?sen Biller to sehn is.
Magnetfeld
[?nnern | Bornkood ?nnern]Neptun un ok Uranus hebbt beid blots en dünne Schicht mit leiten, metallsch Metarial. Se tüügt dorüm keen Dipool-, man en Quadrupoolfeld mit twee Noord- un twee Süüdpolen.[11] Dat Magnetfeld is gegen?ver de Rotatschoonsass mit 47° bannig neegt. De Feldst?rk is an’n ?quater üm un bi 1,4 μT un dormit 300-mol weniger stark as dat ?quaterfeld vun Jupiter mit 420 μT un twintig mol swacker as das Eerdmagnetfeld an’n ?quater mit 30 μT. Das Dipoolmoment, dat en Maat f?r de St?rk vun’t Magnetfeld dirstellt bi en v?rgeven Afstand vun de Planetenmitt, is mit 2,2 · 1017?Tm3 28-mol starker as bi de Eer, de 7,9 · 1015?Tm3 opwiest.[12]
De Middelpunkt vun’t Magnetfeld is üm ruchweg 13.500 km vun’n Planetenmiddelpunkt schaven. Dat is dorüm wohrschienlich, dat dat Feld in h?gere Schichten tostannenkummt as bi de Eer, den Jupiter oder den Saturn.[13] De Oorsaak f?r’t Utrichten vun dat Magnetfeld künn in Str?menbewegen binnen in den Planeten liggen. Dat kann aver ok angahn, dat sik dat Feld jüst in en Phass vun ümpolen befinnt. An de magneetschen Polen sünd vun Voyage 2 ok Polarlichter opdeckt worrn.
Ringsystem
[?nnern | Bornkood ?nnern]Neptun hett en bannig fien azurfarven Ringsystem, dat ut mehrere utpr?gte Ringen un de ungew?hnlichen Ringbagens in’n buteren ADams-Ring besteiht. De Ringen sünd, as ok de Ringen vun Jupiter un Uranus, ungew?hnlich düster un hebbt en groten Andeel vun mikroskoopschen Stoff, de vun Insl??g vun düchtig lütte Meteoriten op de Maanden vun’n Neptun stammen künnen.
As de Ringen in de 1980er Johren d?r en Grupp vun Edward Guinan d?r en Steernverdüstern opdeckt worrn sünd, hebbt se toeerst dacht, dat de Ringen nich vullst?nnig weern. De Beobachten d?r Voyager 2 hett aver Korheit brocht, dat dat so nich stimmt. De Oorsaak liggt in helle Klutens in dat Ringsystem, man woneem disse klutige Sturktur herkamt, dat is nich klor.[14] De Gravitatschoonswesselwirken mit lütte Maanden in de ümgeven vun de Ringen künn to disse Ansammeln bidr?gen.
| Naam | ümloopradius (km) | Breed (km) | Optisch Deep | Stoffandeel | N??mt na |
|---|---|---|---|---|---|
| Galle | 41.900 | 2.000 | 0,00008 | 0,4–0,75 | Johann Galle |
| nich wiss[15] | < ≈ 50,000 | breed | |||
| LeVerrier | 53.200 | 110 | 0,002 | 0,4–0,8 | Urbain Le Verrier |
| Lassell | 53.200–57.200 | 4.000 | 0,00015 | 0,13–0,45 | William Lassell |
| Arago | 57.200 | < 100 | Fran?ois Arago | ||
| nich n??mt | 61.950 | small | |||
| Adams | 62.933 | 50 | 0,0045 | 0,17–0,55 | John Couch Adams |
| Name | Breed (km)[16] 1989 |
Relativ L?ngengrad | L?ng | St?rk | Anmarken | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1989[17] | 2003[18] | 1989 | 2003 | 1989 | 2003 | |||
| Liberté | 15 | ~26° | ~25° | 4° | ~4° | stark | swack | ?v?rrutlopen“ Ringbagen |
| égalité | 15 | ~11° | ~13° | ~5° | ~8° | stark | stark | ??quidistant“ Ringbagen |
| Fraternité | 15 | ~0° | ~0° | 10° | ~8° | stark | stark | ?nafolgen“ Ringbagen |
| Courage | 15 | ~33° | ~41° | ~2° | ~4° | swack | swack | |
| All Ringbagens hebbt optisch Deepen vun 0,12 un Stoffandelen vun 0,4 bit 0,8. | ||||||||
De Ringen sünd na Astronomen n??mt worrn, de bedüden bidragen hebbt to’t Utforschen vun’n Neptun.
Binnen dat Ringrebeet loopt veer Maanden üm den Neptun: (Naiad, Thalassa, Despina un Galatea).
Binnere Ringen
[?nnern | Bornkood ?nnern]
Dat binnere Ringsystem besteiht vun buten na binnen ut de nafolgen Ringstrukturen:[19] En undüütlich klutigen Ring ahn Naam ut Stoff in de ümloopbahn vun Galatea.
De breede Lassell Ring' (1989 N4R) is en matten Bagen, de mit en Radius vun üm un bi 59.200 km ruchweg 4.000 km in Richt op Neptun reckt. De is st??vig, aver nich so dull as de annern Ringen, un kann ehrder mit den tosamenhangen Deel vun’n Adams Ring vergleken warrn. An de buteren Kant gifft dat en hell Utwieten, de Arago Ring (1989 N5R) n??mt warrt. De Binnenkant vun’n Lassell Ring grenzt an den LeVerrier Ring. [20][16]
De smalle LeVerrier Ring (1989 N2R) is de tweetopfalligste vun de Neptunringen un liggt mit en Afstand vun 700 km jüst noch buten de ümloopbahn vun’n Maand Despina. Disse Ring bargt jüst so as de Ringbagens bannig veel Stoff.
De binnerste is de Galle Ring (1989 N3R). Disse Ring is matt un noch nich vullst?nnig verstahn. He liggt düütlich binnen de Bahn vun’n binnersten Neptun-Maand Naiad un is bannig stoffhollig, liek de Ringbagens.
Bi de smallen Ringen hinnert lütte Scheperhundmaanden, dat se uteneen drievt un diffuser warrt. Op de Biller vun Voyager 2 is noch en brede Schiev vun diffus Material andüüt, de sik schienbor binnen en Radius vun 50.000 km vun’n Galle Ring utdehnt. Vun wegen den Schien vun Neptun is de Schiev nich licht to sehn. Dorüm is noch nich ganz klor, wat dat se wohrlich gifft oder nich.[15]
Adams Ring un de Ringbagens
[?nnern | Bornkood ?nnern]
(v. links n. rechts: Egalité, Fraternité, Liberté)
un binnen de LeVerrier Ring.
De Adams Ring is de opfalligste vun de Neptun Ringen. He liggt buten un is small. Man, vergleken mit de Ringen vun’n Saturn oder vun’n Uranus is de Adams Ring jümmer noch düchtig swack. Sien Beteken weer toeerst 1989 N1R. Dat dat de Ringbagens gifft, is bannig swor to verkloren. Vun wegen de Bewegensgesetten müss man annehmen, dat se sik binnen korter Tiet vullst?nnig ?ver de Ringen verdelen schulln.
De Ring bargt mehrere l?ngliche Bagens, de elk 4-10° vun’n Ring utmaakt. De Bagens sünd veel heller un und?rsichtiger as de Rest vun’n Ring un sünd ’n beten liek as de G-Ring vun’n Saturn. Dat wwer anfangs en R?tsel, woneem se herkemen, as de grundleggen Dynamik vun de ümloopbahn seggt, dat se sik in bannig korte Tiet to’n fienen, eenheitlichen Ring verdelen müssen. De Adams Ring wiest 42 radial Verslingen mit Gr?tten vun ruchweg 30 km op. Disse Strukturen un de Begrenzen vun de Ringbagens warrt wohrschienlich d?r den gravitativen Influss vun’n Maand Galatea utl?st, de blots 1000 km binnen den Ring roteert. De Gr?tt vun de Verslingen weer bruukt, üm de Masse vun Galatea aftoleiden.[17]
De dree H??ftbagens hebbt de Naams Liberté, égalité un Fraternité (?Freeheit, Gliekheit un Br?derlichkeit“ na dat bekannte Motto vun de Franz??schen Revolutschoon un de franz??schen Republiek). Disse Betekens weern vun de eersten Opdeckers v?rslahn, de jem wiel de Steernverdecken 1984 un 1985 funnen harrn.[21] All Ringbagens leegt dicht bisamen un ümspannt tohopen en L?ng vun 40°.
De an’n h??chsten opl?st Biller hett de Ruumsond Voyager 2 maakt. De wiest, dat de Bagens en düchtig klutige Struktur hebbt. De tyypsch Afstand twüschen twee sichtbore Klutens liggt bi 0,1° bit 0,2°, dat sünd ruchweg 100–200 km op’n Ring langs. As disse Klutens nich opl?st warrn künnen, is nich klor, wat se villicht gr?ttere Delen bargt. Man, se bargt Konzentratschonen vun mikroskoopsch Stoff, wat d?r en h?gere Helligkeit belegt warrt, wenn se vun de Sünn achterlücht warrt.[15]
De fiene Stoff is en wichtigen Bestanddeel as bi all Ringen vun’n Neptun. Wiel in’n Achtergrundring al veel Stoff binnen is, hett de f?r de Ringbagens en noch gr?ttere Bedüden. Dor is de Stoff f?r den Grootdeel vun’n streite Licht verantwoortlich. Dat is to’n Bispeel anners as bi de H??ftringen vun’n Saturn, woneem de gr?ttste weniger as 1 % Stoff bargt. De Ring hett en deep rode Kl??r, un de diffuse Achtergrundring ?nnert sien Helligkeit langs sien L?ngsutdehnen. Op de gegen?verliggen Siet is de Ring ruchweg üm de H?lft düsterer.[22]
Dynamik vun de Bagens
[?nnern | Bornkood ?nnern]Nadem dat Hubble-Teleskop in Bedriev nahmen un op de Eer Teleskopen mit adaptive Optik insett weern, sünd de Ringbagens siet 1998 wedder en poor mol ünnersocht worrn.[18][23][24][25][26] Dorbi is rutkamen, dat de Ringbagens düchtig dynaamsch sünd un sik ?evr eenige Johren bannig ?nnert harrn. De Bagens Fraternité un égalité harrn jemehr Materie tuuscht un jemehr L?ngen düchtig ?nnert. In’t Johr 2005 rutgeven ünners?ken vun de Eer ut hebbt wiest, dat de Roingen vun Neptun wiet unbest?nniger sünd, as v?rher annahmen weer. Sünners de Bagen Liberté warrt jümmer muddeliger un künn in een Johrhunnert woll verswunnen wesen. Sien Helligkeit weer 2003 blots noch 30 % vun sien Helligkeit vun 1989 un is in de Biller vun’t Hubble-Teleskop vun’n Juni 2005 kuum noch to sehn.
In de Twüschentiet hett de Bagen schienbor en spleet, tweefack krümmt Profil annahmen un is üm mehrere Bagengraden neeger an den best?nnigeren Ring égalité wannert. Bi’n Ring Courage, de bi’n V?rbiflaag vun Voyager 2 teemlich muddelig weer, is 1998 en Ophellen beobacht worrn. In letzter Tiet is de aver wedder so düster as bi sien Opdecken un hett sik gege?ver de anneren Ringbagens üm 8° v?rw?rts bewegt. Dat gifft enige Anteken, dat de Ringbagens allgemeen mehr un mehr an Helligkeit verleert.[18][25] Beobachten in’t sichtbor Licht wiest aver, dat de hele Mengde vun Materie in de Ringbagens ruchweg gliek bleven is, wieldat in’n Infraroden Licht de Helleigkeit gegen?ver fr?here Biller afnahmen hett.[26]
Woans disse Dynamik vun de Ringbagens tostannen kummt, is opstunns noch nich klor. De ne’en Beobachten stellt in Fraag, wat de Wetenschap bit vundaag ?ver dat Ringsystem vun’n Neptun rutfunnen hebbt.
Opdecken un Beobachten vun’t Ringsystem
[?nnern | Bornkood ?nnern]Eerste Anteken f?r de Ringen üm Neptun geev dat in Beobachten vun Steernbedecken. Dorvun geev dat ruchweg f?fftig, v?rdem Voyager 2 Neptun besocht hett, man blots fief Beobachten in de 1980er Johren hebbt ok Anteken f?r de Ringen brocht. Mitt vun de 1980er Johren weer bi en Steernbedecken d?r Neptun af un to en tos?tzlich Opblinkern kort v?r un na de Verdecken vun’n Steern to sehn, wat Henwiesen geev op Unvullst?nnigkeit vun de Ringen.[21]
Dat aktuelle Weten ?ver dat Ringsystem vun’n Neptun hebbt wi d?r de Ruumsond Voyager 2, de 1989 an den Planeten v?rbiflagen is. De Biller vun de Sond wiesen den Opbo vun’t Ringsystem, dat ut mehrere lichtswacke, Dünne Ringen besteiht. Vun de Kameras weer verscheden annere Ringen opdeckt. Tos?tzlich to den smallen Adams Ring weern noch de annern baven opf?hrten Ringen funnen. Un d?r de Biller vun VOyager 2 künn ok de Fraag na de Unvulls?nnigkeit vun de Ringen verklort warrn. De Stoffandeel is d?r den Vergliek vun de Ringhelligkeiten bi’t Belüchten von v?rnun vun achtern afsch?tzt. Mikroskoopsch lütte Stoffpartikels schient heller to lüchten, wenn se vun achtern vun de Sünn belücht warrt. Grote Partikels warrt dorgegen düsterer, wieldat blots jemehr ?Nachtsiet“ to sehn is. Vun de buteren Planeten kann so en Gegenlicht-Opnahm, de f?r disse Oort vun ünners?ken bruukt warrt, blots vun Ruumfohrtüüch maakt warrn.
Maanden
[?nnern | Bornkood ?nnern]
H??ftartikel: List von de Neptun-Maanden
Opstunns sünd vun Neptun 13 Maanden bekannt. Mit Afstand de gr?ttste dorvun is Triton, de s?venteihn Daag na’t Opdecken vun Neptun vun William Lassell funnen worrn is. Vun wegen sien grote N??g to Neptun is he to en Bunnen Rotatschoon dwungen. Dat weer m?glich, dat Triton ehmols en Objekt ut den Kuiperg?rdel wesen is un vun de Gravitatschoon vun Neptun infungen worrn is. In’n ünnerscheed to all annern groten Maanden in dat Sünnsystem l?pt he retrograd oder torüchl?pig (d. h. gegen den Dreihsinn vun’n Planet) üm Neptun. Dorbi l?ppt he in en Spiralbahn langasm op Neptun to un warrt jichtens tweireten warrn, wenn he ?ver de Roche-Grenz r?verkummt. Triton is mit B?verflachtemperaturen vun -235 °C (38 K) dat k??lste Objekt, dat je in’t Sünnsystem meten worrn is.
.jpg)
Ruchweg Hunnert Johr sünd vergahn, bev?r de tweete Maand vun Neptun, Nereid opdeckt worrn is. De Bahn vun Nereid hett een vun de gr?ttsten Exzentrizit?ten vun all Maanden in’t Sünnsystem.
In de Tiet vun Juli bit September 1989 sünd d?r de Ruumsond Voyager 2 noch mol wietere s?ss Maanden opdeckt worrn. Opfallig is de unregelmatig formte Maand Proteus mit sien düsteren Placken. De veer binnersten Neptun-Maanden Naiad, Thalassa, Despina un Galatea hebbt ümloopbahnen binnen vun’t Ringsystem. De n?chste Maand vun binnen ut is Larissa, de toeerst 1981 opdeckt weer, as he en Steern verdeckt hett. Toeerst weer en Deel vun’n Ringbagen vermoodt, man as de Ruumsond 1989 Neptun utforscht hett, stell sik rut, dat de Maand den Steern verdeckt harr.
.jpg)
Twüschen 2002 un 2003 sünd wietere fief irregul?r Maanden vun Neptun opdeckt worrn, de 2004 künnig maakt weern.[27] Twee vun de nee opdeckten Maanden, Psamathe un Neso, hebbt de gr?ttsten ümloopbahnen vun all natürlichen Maanden in’t Sünnsystem, as se bit hüüt bekannt sünd. Se bruukt üm un bi 25 Johren, üm eenmol üm Neptun rümtolopen. In’n D?rsnitt hebbt se vun’n Neptun en Afstand de 125-mol de Afstand twüschen Maand un Eer is.
Wieldat Neptun de r??msch Gott vun de See weer, sünd de wieteren Maanden vun’n Planeten all na ünnerordent Seeg?dder n??mt worrn.
Tostannenkamen vun de Maanden
[?nnern | Bornkood ?nnern]De binneren Maanden sünd wohrschienlich nich tosamen mit den Neptun entstahn, man sünd d?r Sch?ren tostannen kamen, de sik bi’n Infang vun Triton entwickelt hebbt. De ümloopbahn vun Triton, de he harr nadem he vun’n Neptun infungen worrn is, weer toeerst düchtig exzentrisch. Dord?r keem dat to chaotisch St?ren vun de oorsprünglichen binneren Neptunmaanden. De sünd dord?r tohopenst?tt, güngen twei un weern to en Schuttschiev lüttmalen. Eerst as Triton na un na sien Kringbahn innehmen de, künnen sik de lütetn Delen ut de Schuttschiev wedder to grote K?rpers un opletzt to ne’e Maanden tosamenf?gen.[28]
Woans dat kamen künn, dat Triton vun Neptun infungen warrn künn, weer ?ver de Johren Thema vun enige Theorien. Opstunns nehmt de Wetenschopplers an, dat Triton bi en Openannerdrapen vun dree Objekten an den Planeten bunnen worrn is. Triton weer na dit Szenario Deel vun en Dubbelsystem, dat sünd twee Himmelsk?rpers, de gravitativ mitenanner verbunnen sünd.[29]
Numersche Simulatschonen hebbt wiest, dat en annern 2002 opdeckten Maand, Halimede, siet sien Entstahn en hoge Wohrschienlichkeit harr, mit Nereid tohopentost?ten.[30] Wieldat beid Maanden en lieke graue Kl??r opwiest, künnen se Fragmenten vun’n Maand Nereid wesen.
Irregul?r Maanden
[?nnern | Bornkood ?nnern]
Mit irregul?r Maanden sünd de Maanden meent, de infungen sünd un sik mit groten Afstand üm Neptun dreiht. Faken hebbt se en grote Bahnnegen un sünd torüchl?pig.
In dat Diagramm sünd de ümloopbahnen vun de irregul?ren Neptun-Maanden dorstellt, de bit hüüt opdeckt sünd. De Exzentrizit?t vun de Bahnen warrt d?r de gelen Segmenten, de dat Rebeet vun’t Perizentrum bit na’t Apozentrum markeert, un de Bahnnegen d?r de y-Ass dorstellt. Maanden baven vun de x-Ass bewegt sik rechtl?pig (prograd), de Maanden ünner de x-Ass sünd torüchl?pig (retrograd). De x-Ass is mit Gigameter (Millionen km) un den bedrapen Br??k vun de Hill-Sph??r beschrifft. De gravitative Influss, binnen den en ümloop üm den Planeten m?glich is, reckt bi Neptun ruchweg 116 Mio. km in den Weltruum.
Vun wegen, dat sik de Bahnen vun Neso un Psamathe so gliek sünd, künnen de beiden Maanden vun en gr?tteren Maand afstammen, de in verleden Tieten tweibroken is. Triton is in’t Diagramm nich to sehn. He bewegt sik torüchl?pig, hett dorbi aver en meist ganz runne Bahn. Bi Nereid, de sik op en rechtl?pige, dorf?r aver düchtig exzentrische Bahn ophollt, warrt annahmen, dat de Maand wiel dat Infangen vun Triton in dat Neptunsystem in sien ümloopbahn bannig st?rt worrn is.[31]
Trojaner
[?nnern | Bornkood ?nnern]Opstunns (November 2007) sünd tohopen s?ss Neptun-Trojaners bekannt: 2001 QR322, 2004 UP10, 2005 TN53 , 2005 TO74, 2006 RJ103 und 2007 RW10.[32] De Himmelsk?rpers ielt Neptun üm 60° op den Lagrangepunkt L4 op de verl?ngerten krümmten Bahn vun’n Planeten v?rut un hebbt ruchweg de lieke ümlooptiet as Neptun. Opstunns künn noch keen Trojaner op den gegen?verliggen Lagrangepunkt L5 nawiest warrn.
Signifikant is de Opdecken vun 2005 TN53 mit sien grote Bahnnegen (> 25°), vun wegen dat dat op en dichte Wulk vun Trojaners hendüden künn.[33] Dat warrt annahmen, dat grote (Radius üm un bi 100 km) neptunsche Trojaners de Tall vun de Jupiter-Trojaners üm een Gr?ttenorden ?verdrapen künn.[34][35]
Schülln in de neegeren tokamen Tiet nafolgende L5-Trojaners opdeckt warrn, künn de Ruumsond New Horizons villicht wiel ehrn Flaag na Pluto de Trojaners in dat Rebeet 2014 ünners?ken.
Bekieken
[?nnern | Bornkood ?nnern]De Schienbor Helligkeit vun Neptun liggt twüschen +7,8m un +8,0m. Dat is nich noog, üm den Planeten ahn optisch Reedschoppen sehn to künnen. De Galileische MaandenGalileischen Maanden vun Jupiter, de Dwargplanet (1) Ceres un ok de Asteroiden (4) Vesta, (2) Pallas, (7) Iris, (3) Juno un (6) Hebe sünd noch heller as Neptun. Mit en starken Kieker oder en Teleskop sütt he ut as en lütte balue Schiev liek as Uranus. De blaue Kl??r kummt vun’t Methan in de Atmosph??r. De schienbore D?rmeter vun Neptun is ruchweg 2,5 Bagensekunnen. Dat beobachten vun Neptun is vun wegen sien lütte schienbore Helligkeit nich licht. De meisten Daten vun Teleskopen weern lange Tiet teemlich besch?rnkt bit dat Hubble-Teleskop in Bedriev güng un de eerdbunnen Telsekopen mit adaptive Optik utrüst weern.
As all Planeten un Asteroiden de wieter vun de Sünn weg sünd as de Eer, wiest Neptun an’n Himmel manchmol en schienbor torüchl?pige Bewegen. Tos?tzlich to’n Anfang vun de Rechtl?pigkeit gifft dat in en synoodsch Periood noch annere Begeevnissen as de Oppositschoon oder de Konjunkschoon to de Sünn.
Opdecken un Historie
[?nnern | Bornkood ?nnern]Al Galileo Galilei harr Neptun sehn, neemlich an’n 28. Dezember 1612 un dorna noch mal an’n 27. Januar 1613. Ut sien Opteken vun’n Januar 1613 warrt klor, dat he de Konjunkschoon mit den Jupiter beobacht hett, man den Neptun hett he nich as Planet acht, man he hett em v?r en Faststeern hollen oder f?r’n Maand vun’n Jupiter. To de Tiet vun’n sien eerste Beobachten weer Neptun jüst statschon?r, wieldat he jüst an den Dag anfüng, sik torüchl?pig to bewegen. Dat weer de Anfang vun sien retrograden Zyklus vun’t Johr. De Bewegen vun Neptun weer veel to lütt, as dat Galilei mit sien lütt Kiekrühr dat sehn künn.[36] Harr he blots en poor Daag fr?her keken, weer de Bewegen vun Neptun an’n Himmel veel düütlicher wesen.
In’t Johr 1821 hett Alexis Bouvard astronoomsch Tabellen publiek maakt ?ver de Bahn vun’n Uranus.[37] Man, latere Beobachten vun Uranus wiesen grote Afwieken vun de utrekent Weerten. De Bewegen vun Uranus üm de Sünn weer also st?rt un l??p nich na de Keplersch Gesetten af. Astronomen as Bouvard hebbt dorüm vermoodt, dat achter Uranus noch en wieteren Planeten geven müss, de mit sien Gravitatschoon de Uranusbahn st?ren de. John Adams bereken 1843 de ümloopbahn vun den vermoodten achten Planeten un schick sien Bereken an Sir George Airy. De fraag Adams na neegere verkloren, un Adams füng ok an, en reef torüch to schrieven, hett den aver nienich afschickt.
Unafhangig dorvun hett 1846 de franz??sch Mathematiker Urbain Le Verrier de Positschoon utrekent, womeen de unbekannte Planet sik opholen müss. De Bereken vun Le Verrier weer veel nauer as de vun Adams, man ok sien Arbeit is anfangs nich veel acht worrn. In’t lieke Johr sett sik John Herschel f?r den mathemaatschen Ansatz in un kreeg James Challis rüm, den Planeten optofinnen. De harr dor nich recht Lust to, man he füng in’n Juli 1846 dormit an, den Planet to s?ken. As V?rlaag f?r sien S??k an’n 4. un 12. August 1846 harr he de Bereken vun Adams. Challis hett erst later markt, dat he den Planeten tweemol beobacht hett. Man, vun wegen, dat he bi sien Arbeit to schludderig weer, hett he den Planeten nich kennt, wieldat he de Beobachten vun de verscheden Avenden nich glieks mitenanner vergleken hett un dorüm de ver?nnerte Positschoon nich markt hett.
In de Twüschentiet schreef Le Verrier en Breef an Johann Galle, de an de Berliner Steernwacht Steernkieker weer un fraag em, wat he nich na den vermoodten Planeten kieken wull: ?Ik s??k na een Beobachter, de nich opgeven deit, f?r enige Tiet en sünnern Afsnitt an’n Himmel to ünners?ken, in den dat villicht en ne’en Planeten optodecken gifft“.[38] He geev de Positschoon an, de he utrekent harr, un wies dorop hen, dat de s?chte Planet en D?rmeter vun’n beten wat ?ver dree Bagensekunnen hebben müss, so dat he in’n Kiekrühr as lütte Schiev to sehn wesen müss. Dormit schüll he vun de Steerns goot to ünnerscheden wesen. De Breef keem an’n 23. September 1846 in Berlin an, un Galle kreeg vun sien Direkter, Franz Encke, Verl??fnis, na den Planeten uttokieken. An’n lieken Avend noch füng he an, tohopen mit den Helpsmann an de Steernwacht, Heinrich d’Arrest in den v?rslahn Himmelsafsnitt to kieken. Toeerst harr he dormit keen Spood.
Vun d’Arrest keem de V?rslag, de Steerns mit de Berliner akadeemsch Steernkorten to verglieken. De Steernwacht harr tats?chlich ok dat richtige Blatt vun den noch bannig unvollst?nnigen Kataloog – neemlich de vun Carl Bremiker eerst kort v?rher fardigstellt ?Hora XXI“, de noch gor nich in’n Hannel kamen weer – in’n Besitt. Torüch an’t Kiekrühr füng Galle an, de Steern, de he sehn hett antoseggen, wieldat d’Arrest jem mit de Koort vergleek. Dat duer gor nich lang, bit d’Arrest r??p: ?Disse Steern is nich op de Koort!“[39] Se hollen Encke mit ran un hebbt denn mehrfach de Koordinaten vun den Steern mit de schienbor Helligkeit vun 8 an’n Himmel vermeten, de in de Koort nich to finnen weer, un menen sogor, en lütt bewegen wohrtonehmen. Dat künnen se aver nich nipp un nau faststellen. De Steern, den se in Verdacht harrn, leeg blots een Grad wiet weg vun de v?rutseggte Steed. An’n n?chsten Avend hebbt se de Positschoon noch mol bestimmt. Nu geev dat keen Twievel mehr, dat sik de Steern in de Twüschentiet bewegt harr. De Bedrag vun de Bewegen pas ok goot to de Bahn, de Le Verrier utrekent harr. An’n Enn harr dat Objekt en lütte Schiev vun goot twee’nhalf Bagensekunnen D?rmeter. Galle künn Le Verrier na de korten S??k Spood vermellen: ?Den Planet, vun den Se de Positschoon utrekent hebbt, gifft dat tats?chlich“.[39] Neptun weer dormit de eerste Planet, de nich d?r systemaatsch S?ken, man d?r en mathemaatsch V?rutseggen opdeckt worrn is.[40][41]
As de Achtergrünnen vun de Opdecken publiek worrn sünd, geev dat en brede Menen, dat beid, Le Verrier un Adams, tohopen mit Galle den Spood f?r sik gellen maken künnen. Disse Saak is aver noch mol nee oprullt worrn mit Wedderopdecken 1998 vun de ?Neptune papers“, dat sünd histoorsch ünnerlagen vun’t Royal Greenwich Observatory. De weern woll vun den Astronom Olin Eggen f?r fast dree Johrteihnten ünnerslahn un weern na sien Dood wedderfunnen.[42] Na’t Nakieken vun de ünnerlagen slaht nu enige Historikers v?r, dat Adams weniger de Ehr verdeent as Le Verrier
Naam
[?nnern | Bornkood ?nnern]Kort na sien Opdecken hett Neptun eenfach ?Le Verriers Planet“ oder ?Planet buten vun Uranus“ heten. De eerste V?rslag f?r en Naam keem vun Galle. He sl??g den Naam Janus v?r, wieldat sik Challis in England f?r den Naam Oceanus insetten de. In Frankriek m??k Fran?ois Arago den V?rslag, de ne’en Planeten LeVerrier to n??men, man dat weer buten vun Frankriek düütlich aflohnt. Franz??sch Johrb?ker hebbt foorts f?r Uranus wedder den Naam ?Herschel“ inf?hrt un f?r den ne’en Planeten ?LeVerrier“.
Le Verrier sülvst hett Neptun f?r den ne’en Planeten v?rslahn, wat an’n 29. Dezember 1846 vun Friedrich Struve gegen?ver de Sankt Peterborger Akademie vun de Wetenschoppen ünnerstütt worrn is.[43] Neptun weer bald dorop de internatschonal acht Beteken. In de r??mschen Mythologie weer Neptun de Gott vun de See, wat in de greekschen Mythologie Poseidon entspreken deit. De Naam weer ok stimmig mit de mythologischen Naams vun de annern Planeten, de – mit Utnahm vun Uranus – all in de Antike jemehrn Naam kregen harrn.
In de oostasiatschen Spraken (Japaansch, Chinees’sch, Keraansch, Vietnameesch) is de Naam vun’n Planeten w??rtlich as Seek?nig-Steern ?evrsett worrn.[44] In Indien weer de Planet Varuna (Devanāgarī: ????) n??mt, wat in de histoorschen vedisch/hinduistischen Mythologie de Seegott weer. De entsprickt dormit Neptun ut de r??mschen un Poseidon ut de greekschen Mythologie.
Utforschen
[?nnern | Bornkood ?nnern]
De Ruumsond Voyager 2 weer de eerste un is opstunns de eenzige Ruumsond, de Neptun ünners?cht hett. Se fl??g ?ver’n Noordpool vun Neptun un passeer em an’n 25. August 1989 mit en Afstand vun blots 4.950 km. Siet de Sond de Eer verlaten harr weer dat de dichtste V?rbikamen bi en Himmelsobjekt. Wieldat Neptun de letzte grote Planet weer, hett man keen Rücksicht nahmen op de Flaagbahn un hett beslaten, en Sworkraftümlenken (?Fly-by“) dicht an Neptun to maken, wat de Sond an’n Maand Triton v?rbif?hrt hett. Dat lieke weer al maakt worrn, as Voyager 1 an’n Saturn un sien Maand Titan v?rbiflagen is.
Voyager 2 hett de Atmosph??r, de Magnetosph??r, dat Ringsystem un de Maanden vun Neptun ünners?cht un hett dorbi den ?Great Dark Spot“ as ok den ?Small Dark Spot“ opdeckt. Ok de Wulkenformatschoon ?Scooter“ weer vun Voyager 2 funnen. Vun wegen den groten Afstand schient de Sünn op neptun 1.000-mol swacker as op de Eer, strahlt mit en Helligkeit vun ?21m aver jümmer noch düchtig stark. Man weer aver baff, dat jüst op Neptun de starksten un all Winnen in’t Sünnsystem weiht.
D?r de Ruumsond künnen veer Ringen funnen un de Ringbagens nawiest warrn. Mit Help vun ehr ?Planetary Radio Astronomy Reedschop“ künn de Neptundag op en L?ng vun 16 Stünnen un 7 Minuuten bestimmt warrn. Bito weern ok Polarlichter opdeckt, de liek de vun de Eer, man bannig veel komplizeerter weern. Voyager 2 hett ok s?ss ne’e Maanden opdeckt. Dree dorvun sünd mit veel Enkeltheiten fotografeert worrn: Proteus, Nereid, un Triton. Ofschoonst Nereid al 1949 opdeckt weer, hett man ?ver den Maand liekers noch nich veel weten. De Sond keem bit op 40.000 km an Triton ran. Dat weer f?r de Ruumsond dat letzte Teel vun ehr Misschoon. Dor sünd intressante aktive Geysiren un Poolkappen opdeckt worrn. Butendem is op den Maand en bannig dünne Atmosph??r mit dünne Wulken faststellt worrn.
De Biller, de Voyager 2 na de Eer schickt hett, is de Grundlaag wesen f?r en PBS (Public Broadcasting Service) Nachtprogramm, dat sik ?Neptune All Night“ schimpen de.[45]
Tokamen Forschen
[?nnern | Bornkood ?nnern]Neptun is en Gasplanet ahn faste B?verflach. Dorüm is en Misschoon an de B?verflach mit Lanneneenheiten un Fohrtüüch nich m?glich. 2006 weer bi de NASA vun’t ?California Institute of Technology“ (Caltech) ?ver en Neptun Orbiter Misschoon nadacht. De Ruumsond schall villicht mit en Karnreakter f?r de Energieversorgen utrüst wesen. De H??ftdeel vun de Misschoon schall en Orbiter wesen, de den Planet vun en ümloopbahn ut nipp un nau ünners?ken künn. Andacht sünd ok een oder mehrere Kapseln, de op Neptun afsmeten warrn künnt, oder en Mini-Fohrtüüch, dat man na’n Triton scheten müch. ?ver de Misschoon is noch keen Besluss fallen, man vun wegen de hogen Kosten un annere wetenschopplich Telen, de ok bannig intressant sünd, is dat nich wohrschienlich, dat sik dor in de n?chsten Johren wat deit.
Borns
[?nnern | Bornkood ?nnern]- ↑ Trio of Neptunes, Astrobiology Magazine, May 21, 2006.
- ↑ Daten vun Neptun bi de NASA
- ↑ Neptun tabellaarsch ?versicht
- ↑ ESO Pressemitdelen to’n warmen Süüdpool.
- ↑ Beebe R.: The clouds and winds of Neptune In: Planetary Report. 12, 1992, S. 18–21
- ↑ Sam Williams: Heat Sources Within the Giant Planets. 2004
- ↑ McHugh, J. P., Computation of Gravity Waves near the Tropopause, AAS/Division for Planetary Sciences Meeting Abstracts, p. 53.07, September, 1999
- ↑ McHugh, J. P. and Friedson, A. J., Neptune’s Energy Crisis: Gravity Wave Heating of the Stratosphere of Neptune, Bulletin of the American Astronomical Society, p. 1078, September, 1996
- ↑ Hammel, H. B. et al.: Neptune’s wind speeds obtained by tracking clouds in Voyager images. In: Science. 245, 1989, S. 1367–1369
- ↑ a b [1]
- ↑ Astronews
- ↑ C. T. Russell, J. G. Luhmann, UCLA – IGPP Space Physics Center (Hrsg.): Neptune: Magnetic Field and Magnetosphere., 1997 (eng)
- ↑ Encyclop?dia Britannica Online 2007 Neptune.
- ↑ The Planetary Society (Hrsg.): Missions to Neptune. 2007
- ↑ a b c d B. A. Smith et al: Voyager 2 at Neptune: Imaging Science Results. In: Science. 246, 1989, S. 1422
- ↑ a b c Nasa Neptunian rings factsheet
- ↑ a b C. C. Porco: An Explanation for Neptune’s Ring Arcs. In: Science. 253, 1991, S. 995
- ↑ a b c I. de Pater et al.: The dynamic neptunian ring arcs: evidence for a gradual disappearance of Liberté and resonant jump of courage. In: Icarus. 174, 2005, S. 263
- ↑ Planetary Society description
- ↑ IAUC 4867
- ↑ a b B. Sicardy et al: Neptune’s Rings, 1983–1989 Ground-Based Stellar Occultation Observations. In: Icarus. 89, 1991, S. 220
- ↑ M. R. Showalter & J. N. Cuzzi: Physical Properties of Neptune’s Ring System. In: Bulletin of the American Astronomical Society. 24, 1992, S. 1029
- ↑ B. Sicardy et al: Images of Neptune’s ring arcs obtained by a ground-based telescope. In: Nature. 400, 1999, S. 731
- ↑ Neptune’s rings are fading away. In: New Scientist. 2492, 2005, S. 21
- ↑ a b Neptune’s rings are fading away. In: New Scientist. 2492, 2005, S. 21
- ↑ a b M. R. Showalter et al: Updates on the dusty rings of Jupiter, Uranus and Neptune. In: Dust in Planetary Systems, Proceedings of the conference held September 26–28, 2005 in Kaua’i, Hawaii. 2005, S. 130
- ↑ Holman, Matthew J. et al.: Discovery of five irregular moons of Neptune. In: Nature. 430, August 19, 2004, S. 865–867
- ↑ D. Banfield and N. Murray: A dynamical history of the inner Neptunian satellites. In: Icarus. 99, 1992, S. 390
- ↑ C. B. Agnor & D. P. Hamilton: Neptune’s capture of its moon Triton in a binary-planet gravitational encounter, Nature, 441 (2006), pp. 192.
- ↑ M. Holman et al.: Discovery of five irregular moons of Neptune, Nature, 430 (2004), pp. 865–867.
- ↑ Goldreich, P.; Murray, N.; Longaretti, P. Y.; Banfield, D. Neptune’s story, Science, 245, (1989), p. 500–504.
- ↑ List Of Neptune Trojans
- ↑ S. Sheppard and C. Trujillo A Thick Cloud of Neptune Trojans and Their Colors (2006) Science 313, pp. 511–514
- ↑ E. I. Chiang and Y. Lithwick: Neptune Trojans as a Testbed for Planet Formation, The Astrophysical Journal, 628, pp. 520–532
- ↑ space.com popular article (Jan 2007)
- ↑ Mark Littmann, Standish, E. M.: Planets Beyond: Discovering the Outer Solar System. Courier Dover Publications 2004
- ↑ A. Bouvard (1821), Tables astronomiques publiées par le Bureau des Longitudes de France, Paris, FR: Bachelier
- ↑ T. Standage: Die Akte Neptun, Campus Verlag, Frankfurt 2001, S. 124
- ↑ a b Standage, a. a. O., S. 126
- ↑ J. F. Encke: Schreiben des Herrn Professors Encke an den Herausgeber, Astronomische Nachrichten No. 580, 4–52 (1846) (Vermellen vun’t Opdecken)
- ↑ J.G. Galle: Ein Nachtrag zu den in Band 25 und dem Erg?nzungshefte von 1849 der Astr. Nachrichten enthaltenen Berichten über die erste Auffindung des Planeten Neptun, Astronomische Nachrichten No. 2134, 349–352 (1877)
- ↑ Nick Kollerstrom, University College London (Hrsg.): Neptune’s Discovery. The British Case for Co-Prediction. (englisch) 2001
- ↑ J. R. Hind: Second report of proceedings in the Cambridge Observatory relating to the new Planet (Neptune). In: Astronomische Nachrichten. 25, 1847, S. 309
- ↑ Using Eyepiece & Photographic Nebular Filters, Part 2 (October 1997). Hamilton Amateur Astronomers at amateurastronomy.org.
- ↑ SETI Institute (Hrsg.): Fascination with Distant Worlds
Literatur
[?nnern | Bornkood ?nnern]- William Sheehan, Nicholas Kollerstrom, Craig B. Waff: Die Neptun-Aff?re. Spektrum der Wissenschaft, April 2005, S. 82–88 (2005), ISSN 0170-2971
- P. Moore, G. Hunt et al.: Atlas des Sonnensystems. Royal Astronomical Society und Herder-Verlag, 465p., Freiburg – Basel – Wien 1986.
Weblenken
[?nnern | Bornkood ?nnern]
- Hubble-Video vun Neptuns Atmosph??r un sien Maanden (eng.)
- Galileis Neptun-Beobachten in’n Januar 1613
Grote Objekten:
Sünn |
Merkur |
Venus |
Eer |
Mars |
Ceres |
Jupiter |
Saturn |
Uranus |
Neptun |
Pluto |
Haumea |
Makemake |
Eris
Objektklassen:
Planeten |
Dwargplaneten |
Asteroiden |
Kometen |
Maanden |
Meteoroiden
Rebeden:
Asteroideng?rdel |
Kuiperg?rdel |
Oortsche Wulk |
Heliopaus